Službe Opštine Sjenica

Opština Sjenica

Sjenica u XVII vijeku dobija strateški značaj i u njoj Turci podižu četvorougaonu tvrðavu. Za Sjenicu je sve do XIX vijeka bio u upotrebi termin Senica. U srednjovekovnim srpskim poveljama pominje se kao Senica (Na Seničah). Od 1912.godine sa uvoðenjem nove administracije prihvaćeno je ime Sjenica. Od pada despotovine, pa do 1879. godine Novopazarski sandžak, time i Sjenica bili su u sastavu Bosanskog vilajeta, u početku kao kraište Isah bega Isakovića, a od 1879.godine isključen je iz Bosanskog vilajeta i formiran je iste godine Sjenicki sandžak sa središtem u Sjenici, a obuhvatao je kaže: sjeničku, novovarošku, bijelopoljsku i donjokolašinačku. Poslije balkanskog rata 1912. godine ~ Oslobaðanjem Novog Pazara, Sjenice, Prijepolja, Nove Varoši i Priboja završene su operacije Ibarske vojske i Javorske brigade u Sandžaku i on je postao sastavni deo Kraljevine Srbije.

Varoš Sjenice je već u drugoj polovini XIX vijeka imala razvijenu trgovinu, organizovan društveni život sa javnim ustanovama: mektebima, idadijom, selamlucima, sa vodovodom čija su izvorišta bila u Šušurama i na Radišića brdu, Srpsko pjevačko društvo i čitaonica u Sjenici su osnovani 1910. godine. Sve do šezdesetih godina XIX vijeka arhitektura varoši je bila specifična koja se ne može okarakterisati da je orijentalnog tipa. Stanovništvo Sjenice čine Bošnjaci i Srbi čiji je broj bio sledeći: Varoš Sjenica ukupno 3875 od toga: Muslmani 3256, Srbi 626 i ostalih 13, sjenička kaza (opština) imala je: 30295 stanovnika od čega Srba 10117 i Muslimani 20181.

Predsednici Sjenice

Alijaga Prizrenac  (1912-1914)

Prvi predsjednik Sjenice, vrlo uspješan trgovac i prilično bogat. Sa dva sina, takoðe trgovca posjedovao je tri trgovinske radnje. Imao je dvije kuće u centru Sjenice u ulici sada Neznanih junaka, prekoputa Džamije Sultan Valide. Kuće su bile za njegovo vrijeme savremene i moderne, a i sada su dobro očuvane. Posjedovao je zemlju i veliki čair u okućnici. Kao prijesednik tražio je red u caršiji. Bio je ljubitelj životinja. Pazarnim danom je obilazio “drvenu pijacu“ i seljke, čiji su konji bili nepotkovani upućivao je kod kovača na potkivanje. O Alijagi Prizrencu nema pisanih podataka i sva saznanja o njemu potiču od njegovih savremenika koja su ostala u pamćenju i posle njegovog odlaska u madžirluk u turskoj 1919. ili 1920. godine. Zapravo je Alijaga više po tome upamćen nego njegovo predsjednikovanje: celokupno imanje, kuće, dućane i zemlju prodao je Akovićima, doseljenicima iz Crne Gore, ali je uzeo samo kaparu. Kupci imanja ponudili su Ailjagi da ga na putu za Tursku isprate do Skoplja i tamo isplate. U Skoplju je pretučen, oteta mu je kapara te je „na ponjavi“ prenijet u Tursku. Ova žalosna muhadžirska sudbina do današnjih dana je prenošena kao opomena na opasnosti koje prate muhadžire.

Rušid Efendija Spahović (1914-1916 i 1924-1928)

Rušid efendija je bio predsjednik Sjenice u dva mandata. Veleposjednik od 1918. godine, izuzetno obrazovan i izuzetna ličnost. U njegovoj kući izmeðu 8. i 25. avgusta 1917. godine održana je konferencija na kojoj je donijeta Sjenička rezolucija, pa je poslije stvaranja kraljevine SHS protiv Rušida efendije i drugih učesnika konferencije voðen krivični postupak koji je kraljevim ukazom br. 6671. od 17.01.1921. ukinut. Kao predsjednik Sjenice trošio je sopstveni novac za potrebe opštine. O njegovom boemskom životu u Beogradu ostala je anegdota da se vozio sa dva fijakera: u jednom on, u drugom Baston. Poznat je njegov boemski život i druženje sa političkom i intelektualnom elitom Beograda u kome je boravio od 1928-1940. godine kao zastupnik interesa bivših aga i begova čija je zemlja oduzeta.
U neobjavljenom romanu Mehmeda Abdagića „Tatli džan“ (sladak život) Rušid efendija je glavna ličnost a i Murat Baltić u romanu “Fetva“ takoðe mu je posvetio vidan prostor smjestivši ga u drugi vremenski prostor. U zborniku Sjenice broj 9 i 10. 1999. godine prestavljen je kao izuzetna ličnost.

Vaso Karamarković (1918 – 1921)

Kao ugledni trgovac, politicar i predstavnik naroda došao je na polo?aj predsjednika Sjenice 1916.godine što je iskazano natpisom na njegovom spomen obele?ju na pravoslavnom groblju pod radišica brdom:“Ovde le?i Vaso Karamarkovic prvak sand?aka“.Pod prvakom Sand?aka podrazumjeva se pripadnost istaknutim licnostima Sjenice i Sand?aka.Cijela brojna porodica Karamarkovica je imala istaknutu ulugu u privrednom i društvenom ?ivotu Sjenice:Vasov brat Uroš je završio gimnaziju u Skoplju i bio je osnivac i vlasnik prve knji?are u Sjenici a Vasov sin Rade bio je Predsjednik cuvenog odbora za odbranu Sjenice koji je u toku rata radio na ocuvanju tolerativnih i dobrih odnosa izmeðu Srba i Bošnjaka Sjenice i Pešterske visoravni.Taj odbor na cijem su celu bili Hasan Zvizdic i Vaso Karamarkovic dao je veliki doprinos da se izbegnu veci meðuetnicki sukobi na ovim prostorima i ubla?e posledice rata.Tako je i Vaso Karamarkovic preko sina Rada dao neizmeran doprinos ?ivotu graðana Sjenice i Pešterske visoravni.

 nema fotografije u arhivi

Gojko Tubić (1921 – 1924)

Istaknuti Sjenicki trgovac,vlasnik trgovinske radnje (ducana) Tivar Odijela. Bio je vrstan orator i kasnije predsjednik Demokratske stranke za Sjenicu. Sjeničanima su ostali u sjećanju njegovi nadahnuti govori pred Petomajske izbore 1935.godine na kojima je za poslanika Sjenice za senat Zetske banovine izabran demokrata Strahinja Strajo Borisavljević a za zamenika Hasan Zvizdić. O njegovim aktivnostima kao predsjednika Sjenice nema mnogo pisanih podataka.

Mehmetaga Ćosović (1928 – 1944)

Predsjednik sa najdužim mandatom od marta 1928.god. do decembra 1944.god. Na mesto predsjednika biran je i izabran na izborima 1928, 1933 i 1936. godine. Jedan je od najistaknutijih licnosti društvenog života i predstavnik vlasti Sjenice. Posedovao je veci zemljišni fond pod Radišica brdom koji mu je oduzet prvom agrarnom reformom. I u gradu je posedovao livade i čaire. Bio je uspešan trgovac i vlasnik čuvane Visoke kahve u centru Sjenice koja je ulepšavala grad sve do 70-tih godina prošlog vijeka. Kao predsjednik Sjenice ostao je u sjećanju po ureðenosti i čistoći grada. Vlasnici radnji su svakog dana čistili prostor ispred radnje, zimi uklanjali snijeg. Dućani su morali da budu okrečeni, cepenci ureðeni. Trgovci i zanatlije čistoću i red u gradu prihvatali su kao nešto uobičajeno. Mehmedaga je sa zaduženim službenicima opštine svaki radni dan počinjao obilaskom caršije, provjerava da li je sve ureðeno po propisima. Sjenica u vrijeme Mehmetaginog predsjednikovanja nije imala električnu struju ali je imala čaršijsku rasvjetu sa ukrasnim fenjerima koje su komunalci uveče palili a izjutra gasili u tačno odreðeno vrijeme. Sve radnje su se otvarale i zatvarale u tačno vrijeme.
Mehmedaga je bio inicijator izgradnje gradsog vodovoda 1933.godine. Voda je dovedena sa izvora u Vrelima takoðe je izgraðena i rezervna kakaptaža sa izvora u Šušurama. Javne česme su izgraðene u čaršiji i bližim ulicama. Ovaj Vrelski vodovod je adaptiran i snabdijevao je Sjenicu vodom do 1985.god., kada je, izgradnjom novoga vodovoda napušten i izložen propadanju.
Mehmedaga je bio inicijator izgradnje prve bolnice i kupatila. Takoðe je bio poznavalac i poklonik kulture. Bio je jedan od osnivača i prvi predsjednik Muslimanskog kulturno umjetnickog društva “Gajret” u Sjenici. Ta činjenica opredjelila je dalji opstanak i razvoj Gajreta, strukturu članstva i njegovo mjesto u Sjenici i Sandžaku. Zalagao se za saradnju muslimanskog KUD-a Gajret i srpskog KUD-a Njegoš. U ova dva društva istovremeno su učestvovali Mehmedagin sin Omo, Murat Nalovic, Ahmo Muftarevic, Osmo Pecanin i drugi.
Bio je dostojanstven, principijelan, disciplinovan, odgovoran i tačan. Po njegovim odlascima na posao i u džamiju ili kafu „mogao se sahat naviti“. Kao čovjek i predsjednik bio je i ostao poštovan i omiljen kod svih graðana Sjenice.

Sveto Vukašinović (1946 – 1949)

Po zanimanju pekar,vlasnik cuvene pekare. Na predsjednicku dužnost došao je kao predstavnik radničke klase i kao simpatizer partije i narodno oslobodilackog pokreta. To je bilo vrijeme siromaštva, vrijeme obnove i izgradnje, zapravo Sveto Vukašinovic, njegov podpredsjednik Juso Zekic i ostali članovi narodnooslobodilackog odbora Sjenice više su bili izvršioci direktiva komande Partije i njenih organa kao što su: otkup poljoprivrednih proizvoda, po zlu upamćena arekvizicija, izvršavanje obaveznih radova sa zapregama, zanatskih usluga i drugih potrepština za novu vlast i graðane, najcešce bez plaćanja. I u takvim uslovima izvršeni su značajni programi izgradnje koji su stvarali povoljnije uslove za život: puštena je u rad minijaturana hidro centrala „Vrela“. To je prvi susret Sjeničana sa električnom strujom. Prvi put su zasvijetlele sijalice u domovima i ponegdje u gradskoj rasvijeti. Pojavili su se ponegde zvučnici na banderama u gradu preko kojih je vlast upoznavala graðane sa obavezama i upućivale javne kritike pojedincima za neizvršene obaveze. Ostale su u sjećanju anegdote iz tih dana da su se pojedinci čuvši kritiku na svoje ime preko zvučnika obraćali dizanjem dva prsta prema zvučniku da mu objasne svoj stav i opravdanje.
Od značajnijih razvojnih aktivnosti navodimo sljedece: formirana je zemaljska ovčarska farma „Pešter“ koja je u toku 10 godina postojanja predstavlja poljoprivredni objekt republičkog nivoa; formiran je narodni magazin koji je predstavljao osnov budućeg Trgovinskog preduzeća „Sjenica“; registrovano je Kulturno-umetničko društvo “Jedinstvo“, koje je počelo sa radom u decembru 1944. kao kulturna grupa; osnovana je škola učenika u privredi koja će kasnije prerasti u Tehničku školu i obezbeðivati kadrove iz različitih struka za potrebe Sjenice.

Drago Avramović (1949 – 1955)

Došao je na predjednicku dužnost,simpatizer i od 1944.god.kao ucesnik NOB-a. U toku njegovog mandata poceo je intenzivniji razvoj privrede i društvenih djelatnosti,pa su realizovani projekti i pocele sa radom privredne,komunalne i druge djelatnosti;poceo je sa radom “Autotransport“ Sjenica; Trgovinsko preduzeće „Sjenica (rešenje Sreskog narodnog odbora broj 1647 od.VI 1953.GOD.), formirano 01.01.1954.god. (Rešenje Sreskog narodnog odbora broj 69) OG elektrana na ugalj i naftu ;osnovano je Komunalno preduzece(rešenje Gradskog narodnog odbora broj 108 od 21.IV 1952.god.);osnovano je Metalno preduzece „Napredak“(rešenje Sreskog narodnog odbora od 27.VII 1954.god.).
Kod graðana je ostao u sjećanju po principijelnosti, čestitosti i razumjevanju graðana kojima je izlazio u susret. O njemu je ostalo uvjerenje graðanja da je poštovao propise, ali da je bio svjestan da njihova primjena znači opšte dobro za čovjeka, pa su ga ljudi koji su tražili rješenje nekih svojih problema kod prvog čovjeka Sjenice izuzetno cijenili i smatrali ga učiniocem.

Dedo Zimonjić (1955 – 1960)

Iako je radio u teškim poslije ratnim uslovima,kada su poslijedice rata ostavile nemaštinu, zaostalost, nepismenost, njegova aktivnost kao predsjednika pomogla je otklanjanju negativnig nasljijeða prošlosti bržeg razvoja grada. Dao je neposredan doprinos stvaranju sopstvenih strucnih kadrova za obrazovanje i druge djelatnosti,jer je u njegovom predsjednickom mandatu opština Sjenica putem stipendija usmjeravala mlade ljude u uciteljske i tehnicke škole,pa ce isti po završetku škole predstavljati naše prve strucne kadrove.I u realizaciji razvojnih programa izgradnje privrede i društvenih djelatnosti postignuti su znacajni rezultatati: poceo je sa radom Rudnik uglja “Štavalj“ (26.III1955), Graðevinsko preduzeće „Novogradnja“ (osnovano Rješenjem Gradskog narodnog odbora broj 3211 od 03.V 1957.god.), preduzece „Sjenička pčela“ (osnovano 25.II 1959), proširen rad Škole ucenika u privredi.

Dragoslav Partaljević (1960 – 1963)

Drago je bio jedan od najuspješnijih poslijeratnih predsjednika na opštem privrednom razvoju Sjenice. Dao je neizmeran doprinos odreðivanju strategije razvoja Sjenice po svojim oblastima:privredi društvenim djelatnostima (obrazovanje, zdravstvo, urbanizam i kultura) infrastruktura, i dr. Prema toj definisanoj strategiji pocece u narednom periodu izrada razvojnih programa i njihova realizacija. Taj vizionarski pristup strategiji i planovima omogućio je relativno brži razvoj Sjenice u svim oblastima. Pored toga u toku njegovog predesjednickog mandata poceli su sa radom znacajni privredni i društveni objekti:izgraðena je zgrada društvenih organizacija koju je projektovao Drago, izgraðena je i stavljena u rad prva faza gradske bolnice, izgraðena je zgrada trgovackog Preduzeca Sjenice kao i tri stambena bloka.Graðevinsko preduzece „Novogradnja“ je proširilo djelatnost otvorivši gradilišta u Novom Pazaru, Kuli i Rožaju. Školske 1962-63 pocelo je sa radom istureno odeljenje Kraljevacke poljoprivradne škole a ucenici su poslije nastavili školovanja u Kraljevu-Cibukovcu. Sjenica.com. Značajan je Dragov doprinos razvoju kulture grada.Poseban doprinos je dao pozorišnom životu Sjenice bio je predsjednik KUD-a in dobar reditelj. U pozorišnu aktivnost ukljucio je brojnu porodicu: bracu Rada i Veroslava, suprugu Donu koja je bila najuspešnija glumica Sjenice. Takav izuzetan odnos prvog covjeka Sjenice i njegove porodice prema pozorištu uticao je da se u Sjenicko pozorište okupljaju ugledni ljudi, da se pozorište prihvati kao stalna potreba grada pa je na tako zdravim osnovama postavljeno Sjenicko pozorište kao svijetla tacka predstavljalo dragulj Sjenice i Sandžaka sve do 2000.god. Velika je šteta što se zadnjih godina ljudi i institucije zaduženi za opšti razvoj Sjenice nezainteresovano i neodgovorno odnose prema pozorišnoj tradiciji stvaranoj i odr?avanoj pola vijeka.O principijelnost Draga Partaljevica kao predsjednika i istaknutog privrednika govori jedna osobina:nikada nije dozvolio da ga službena kola dovezu pred stan ili da na putovanje odlazi sa drugog mijesta vec ispred službene prostorije.

Smajo Ljuca (1963 – 1967)

Prvi visoko obrazovani predsjednik i do 1963.god. najmlaði predsjednik Sjenice. Posebne rezultate postigao je u razvoju obrazovanja. Stvorio je prostorne, materijalne i kadrovske uslove za pocetak rada gimnazije u Sjenici pa je školske 1963-64.god.u Sjenici pocelo sa radom jedno istureno odeljenje mešovite gimnazije iz Novog Pazara, a naredne školske godine formirana je i počela sa radom samostalna Gimnazija 29.november u Sjenici koja je i dalje osnov obezbeðivanja sopstvenih kadrova za privredni i društveni razvoj Sjenice ,narocito je ostala u sjecanju njegova briga o obezbeðivanuju strucnih kadrova za privredne i društvene djelatnosti”.
Za Smajova mandata osnovana je fabrika Vesna (Rešenje NOO broj 01-4140 od 30.07.1962.god.)
Kao sekretar republicke konferencije SSRN-a pomogao je da 1981.god. Sjenica dobije znatna republička sredstva za održavanje MOS igara 1982.god. Tim sredstvima izgraðen je savremeni sportski centar, sportske površine u svim gradskim školama i gradske infrastruktura u centru grada urbanisticki vezana za sportski centar.

Nedžib Ćućović (1967 – 1974)

U toku predsjednickog mandata Nedžiba Cucevica u gradu i opštini Sjenica realizovani su znacajni programi na razvoju privrede, društvenih djelatnosti i infrastrukture kao što su: izgradnja pešterskog vodovoda, elektrifikacija sela Pešteri, renoviranje i asfaltiranje puta Sjenica – Novi Pazar, izgradnja pošte i tri mosta u Sjenici. U okviru fabrike Vesna osnovan je 7.7.1969.god. samostalni pogon Meteor u saradnji sa Austrijskom firmom Hastelnah, čime je proširena i modernizovana djelatnost Vesne. Ulagalo se i u infrastrukturu, stambenu izgradnju i društvene djelatnosti. Izgraðeni su i zasaðeni gradski parkovi, ureðene su glavne ulice, dovedena je voda u sve dijelove grada.
Proširena je djelatnost Radničkog univerziteta: počela je sa radom putujuća biblioteka koja je snabdjevala knjigama sve seoske škole u Opštini. Pocelo je obrazovanje radnika kroz rad što je poboljšalo kvalifikacionu strukturu zaposlenih i pripremilo višak radne snage za odlazak na zapadno tržište koje se sve više otvaralo.
Odlučnost i efikasnost predsjednika Nedžiba prenosila se na sve organe skupštine, privredne i društvene djelatnosti koje su odlično funkcionisale.
Pred kraj mandata Nedžib je postavljen za pomoćnika republičkog sekretara za zdravstvo pa je sa tog mjesta znatno uticao na brži razvoj zdravstva u Sjenici.

Jugoslav Knežević (1974 – 1982)

Šaćir Rožajac (1982 – 1986)

Aleksandar Kanjevac (1986 – 1989)

Došao je na predsjednicki položaj sa iskustvom stečenim u obavljanju značajnih javnih funkcija: sekretara Zajednice obrazovanja, direktora rudnika „Štavalj“, predsjednika OK SK Sjenica, sekretara odeljenja za narodu odbranu SO.
U njegovom mandatu angažovana su značajna sredstva Republičkog fonda za razvoj nerazvijenih kojima su realizovani značajni razvojni programi: izgraðena je i počela sa radom reprofarma sa kapacitetom od 6000 ovaca i 1000 koza; izgraðene su četiri veterinarske ambulante na seoskom popdručju; pogoni fabrike Vesna u Lopižama, Kladnici i Krarajukici Bunarima; fabrika armature i dijelova “Minel“ u Štavlju; izgraðene su škole: Bagačicu, Dugoj Poljani i Karajukiće Bunarima kao nekoliko mostova; vršeno je ulaganje u održavanje seoskih puteva. Kao iskusni prosvjetni radnik pokazivao je pažnju rešavanju materijalnih pitanja škola.

Ćamil Lakota (1989 – 1992)

Radoslav Rakonjac (1992 – 1996)

Džemail Suljević (1996 – 2000)

Fuad Hrnjak (2000 – 2005)

Došao je na mesto predsjenika SO kao poslovan čovjek vlasnik firme „Giljeva„ i sa iskustvom stečenim u kombinatu „Pešter“ u kome je bio na više rukovodnih funkcija. Bio je i generalni direktor kombinata “Pešter“. U svom mandatu naslijedio je velike probleme iz prošlosti, prije svega potpuni zastoj rada ključnih privrednih organizacija koje su zapošljavale vecinu radnika i koje je teško ponovo vratiti u funkciju kao što je stanje u cijeloj zemlji sa privrednim objektima. Fuad Hrnjak daje svoj doprinos funkcionisanju opštine i njenih organa.

Dr Esad Zornić (2005-2009)

Rodjen je 20.07.1965.god u Sjenici potice iz ugledne domacinske porodice Zornica otac Muharem radio je dugi niz godina kao opstinski cinovnik i sluzbenik u opstini Sjenica majka Rifa devojacki Papic domacica ali u teskim uslovima su smogli snage da svoju djecu izvedu na pravi put cerka Enisa zavrsava Ekonomiju a sin Esad Stomatologiju. Dr. Esad Zornic osnovnu skolu pohadjao je u Sjenice gde i nastavlja sa srednjom skolom tada nazivanom Usmerena skola koju zavrsava 1984 god . Te iste godine odlazi na odsluzenje vojnok roka u Peci 1985 godine upisuje fakultet stomatologije u sarajevu gde ga pri kraju studija zahvata ratno zariste i jedno vrijeme provodi u zarobljenom Sarajevu Nakon dolaska u Sjenicu odlazi u Nis gde zavrsava zadnju godinu studija stomatologije u periodu svog studiranja bio je omiljen kod ostalih studenata koji se i dan danas hvale na njegovu plemenitost dobrotu kako kazu uvjek je bio drug kad je bilo tesko.Duzi niz godina kao srednjoskolac aktivno se bavi sportom u Sjenici ucestvuje na svim takmicenjima Atletskog Kluba gde je ostvario zapazene rezultate i bio clan reprezentacije Srbije a u studenskim danima clan univerzitetske reprezentacije bih Nakon zavrsetka studija odradjuje pripravnicki i odlazi za Nemacku gde je usavrsavao svoj rad ali kako i sam kaze kad god je imao vremena odlazio je i zaradjivao kao i mnogi nasi sugradjani na gradjevini nakon dolaska iz dijaspore radi u ambulati u Sjenici u kojoj ostaje do otvaranja svoje privatne ordinacije. politikom pocinje da se bavi 2003 godine kad postaje predsednik OO SDP Sjenica i po prvi put na parlamentarnim izborima stice zapazeni rezultat, 2004 god na demokratskim izborima kao politicki anonimac pobedjuje svoje protivnike i postaje prvi PREDSEDNIK koga je izabrao narod.Dr.Esad Zornic ozenjen je Rukijom rodj Graca i ima dva sina Amara 7 godina i Imada 6 god.

Muriz Turković (2009 ili 2010 – 2012)

Hazbo Mujović (2012 – 2020)

Hazbo Mujović rođen je 9. Maja 1965. godine, u selu Krće, opština Sjenica. Osnovnu školu završio je u Raždaginji, srednju školu u Sjenici, a Mašinski fakultet na Univerzitetu u Prištini gde je stekao zvanje dipl. ing. Mašinstva.

Hazbo Mujović je potpredsednik Stranke demokratske akcije Sandžaka, predsednik SDA Sandžaka – Opštinski odbor Sjenica i odbornik na listi Stranka demokratske akcije Sandžaka – Dr Sulejman Ugljanin.

G-din Hazbo Mujović je bio odbornik u Skupštini opštine Sjenica od 1996. godine do 2000. godine, a u jednom periodu u toku 2000. godine bio je i predsednik Skupštine opštine Sjenica (istovremeno i predsednik opštine). U periodu od 2000. do 2004. godine bio je direktor Javnog komunalnog preduzeća ,,Vrela’’ Sjenica, a od decembra 2010. godine je bio na poziciji zamenika predsednika opštine Sjenica.

U celokupnom svom radnom angažmanu Hazbo Mujović se svojom srtučnošću, izuzetno velikim organizacionim sposobnostima i ostalim kvalitetima istakao kao posebno sposoban čovek i njegov izbor za predsednika opštine Sjenica je za dobrobit svih građana Sjenice.